ZMIANY W PODATKU DOCHODOWYM OD 1 STYCZNIA 2019 R.

Od 1 stycznia 2019 r. wejdzie w życie szereg zmian dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych oraz osób prawnych.

Pierwsze z nich zostały ogłoszone w ustawie z 4.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 9.11.2018 r. poz. 2126). Najważniejsze zmiany obowiązujące od 1.01.2019 r.:

skrócono termin przesyłania do urzędów skarbowych PIT11, PIT11A, PIT40A, PIT8C z 28 lutego na 31 stycznia. W dalszym ciągu obowiązuje termin 28 lutego do którego ww. informacje należy przesłać podatnikowi,
ww. PIT-y trzeba będzie przesyłać drogą elektroniczną, dotyczy to również płatników zatrudniających do 5 pracowników, którzy dotychczas mogli PIT-y przesyłać w wersji papierowej,
zeznania roczne za 2018 r. będzie można składać dopiero od 15 lutego do końca kwietnia 2019 r. Zeznania złożone wcześniej będą traktowane jako złożone 15 lutego,
wydłużono termin na złożenie zeznania przez podatników opłacających zryczałtowany podatek dochodowy. Podatnicy ci będą zobowiązani złożyć zeznanie PIT28 za 2018 r. w terminie od 15 lutego do 28 lutego 2019 r.
zeznanie PIT37 i PIT38 za 2018 r. zrobi za podatnika urząd skarbowy. Wstępne zeznanie zostanie podatnikowi udostępnione przez urząd skarbowy na portalu podatkowym. Podatnicy będą musieli zaakceptować wstępne zeznanie lub je odrzucić poprzez portal podatkowy. Oczywiście w dalszym ciągu podatnicy będą mogli sami złożyć zeznanie podatkowe.

Zmiany wprowadzone ustawą z dnia 23.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159):

uproszczono zasady wyboru opodatkowania przychodów z najmu. Podatnik zdecyduje o sposobie opodatkowania przychodów z najmu (według skali lub ryczałtem) dokonując pierwszej wpłaty na podatek dochodowy. Znowelizowany przepis ustawy wprost uznaje za równoważną z dokonaniem wyboru opodatkowania przychodów z najmu w formie ryczałtu pierwszą w roku wpłatę (oznaczenie na przelewie rodzaju wpłaty). Jeśli pierwszy taki przychód podatnik osiągnie w grudniu i złoży zeznanie PIT-28, oznacza to, że dokonał wyboru ryczałtu,
prawo do wspólnego opodatkowania dochodów będą mieli również ci małżonkowie oraz osoby samotnie wychowujący dzieci, którzy złożą wniosek o wspólne opodatkowanie (zeznanie roczne) po terminie tj. po 30.04,
przy sprzedaży nieruchomości nabytych w drodze spadku, spadkobierca do obliczenia 5-letniego okresu warunkującego możliwość nieopodatkowania dochodów z ich zbycia będzie uwzględniał, okres od którego nieruchomość tę nabył spadkodawca,
wydłużono z 2 do 3 lat okres, w którym dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości musi być przez podatnika wydatkowany na własne cele mieszkaniowe jako warunek skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej. Wydatki zostaną uznane za poniesione na własne cele mieszkaniowe również wtedy, gdy do zakończenia 3-letniego okresu podatnik nabędzie własność lub współwłasność nieruchomości,
nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodu amortyzacji samochodu osobowego od wartości przewyższającej kwotę 225.000 zł – w przypadku samochodów elektrycznych i 150.000 zł w przypadku pozostałych samochodów osobowych
zwiększono wysokość składki zaliczanej do kosztów uzyskania przychodów, wpłacanej na rzecz organizacji zrzeszających przedsiębiorców i pracodawców do wysokości łącznie nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty odpowiadającej 0,25% (było 0,15%) kwoty wynagrodzeń wypłaconych w poprzednim roku podatkowym stanowiących podstawę wymiaru składek ZUS. Jeśli przedsiębiorca nie wypłacał wynagrodzeń – kwota składek zaliczana do kosztów nie może przekroczyć kwoty 250 zł,
w przypadku samochodów osobowych nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, a wykorzystywanych również do celów związanych z działalnością gospodarczą – zniesiono obowiązek prowadzenia ewidencji przejechanych kilometrów, ale kosztem uzyskania przychodów może być jedynie 20% poniesionych kosztów z tytułu eksploatacji tego samochodu łącznie z jego ubezpieczeniem. Ponadto warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ww. kosztów jest to, że ten samochód musi stanowić własność podatnika,
w przypadku samochodów osobowych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych kosztem uzyskania przychodu będą wydatki poniesione na jego eksploatację do wysokości 75%. Procent ten obejmuje również 50% podatek VAT, który nie podlega odliczeniu i dotychczas w tej części w całości stanowił koszt uzyskania przychodu,
składki na ubezpieczenie samochodu osobowego będącego środkiem trwałym firmy, będą kosztem uzyskania przychodu w wysokości w jakiej pozostaje 150.000 zł do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia dla zwykłego samochodu osobowego i 225.000 zł dla elektrycznego,
w przypadku leasingu samochodu osobowego kosztem będą raty miesięczne w takiej proporcji w jakiej pozostaje 150.000 zł do wartości samochodu będącego przedmiotem tej umowy i 225.000 zł dla samochodów elektrycznych. Nieodliczony podatek VAT (50%) będzie kosztem również w takim procencie jaki nam wyjdzie z ww. proporcji. Koszty ubezpieczenia samochodu będą kosztem w takiej wysokości w jakiej pozostaje 150.000 zł (dla zwykłego samochodu) lub odpowiednio 225.000 zł (dla elektrycznego) do wartości samochodu przyjętej do celów ubezpieczenia. Nowe przepisy dotyczą umów zawartych od 1 stycznia 2019 r. oraz dotychczasowych umów, które zostaną zmienione lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r.,
bez zmiany pozostają dotychczasowe przepisy dotyczące kosztów eksploatacji samochodów osobowych w 100% wykorzystywanych w działalności gospodarczej pod warunkiem zgłoszenia tego faktu w urzędzie skarbowym (VAT26) i prowadzenia szczegółowej ewidencji przejechanych kilometrów dla tego pojazdu,
certyfikat rezydencji – w przypadku wypłat na rzecz osób zagranicznych zezwolono na dokumentowanie zamieszkania podatnika dla celów podatkowych kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli kwota wypłacanych na rzecz tego samego podmiotu należności nie przekracza 10.000 zł w roku podatkowym.

Ryczałt

Zlikwidowano obowiązek prowadzenia ewidencji przychodów przez podatnika płacącego ryczałt od najmu, jeśli wysokość przychodów nie wynika z umowy najmu zawartej w formie pisemnej, lecz z innych dowodów np. przelewu na rachunek wynajmującego.

Podatek dochodowy od osób prawnych

Obniżono z 15% do 9% stawkę podatku CIT w odniesieniu do małych podatników tj. u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 1.200.000 euro oraz podatników rozpoczynających działalność gospodarczą (ci nie muszą mieć statusu małego podatnika).

Obniżona stawka nie dotyczy podatników, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony oraz w roku bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 tys. euro.

Ponadto 9% stawki podatku nie stosuje się do spółki dzielonej, podatnika który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 tys. euro lub składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników – w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Sposób wpłacania zaliczek w odniesieniu do stawki 9% polega na tym, że podatnicy mogą płacić zaliczki w tej wysokości tylko do momentu nie przekroczenia 1.200.000 euro dochodu. Po przekroczeniu tej kwoty dalsze zaliczki będą opodatkowane według stawki 19%.

Podatek o czynności cywilnoprawnej

W ustawie z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. Z 2017 r. poz. 1150) zmniejszono z 2% do 0,5% stawkę podatku od umów pożyczek zawieranych między osobami innymi niż zaliczane do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, zrównując ją ze stawką od pożyczek udzielanych spółkom osobowym przez wspólników.

Ponadto zwolnienie od podatku cywilnoprawnego obejmie pożyczki, których kwota nie przekracza 1.000 zł.

ZMIANY W KODEKSIE PRACY

Przypominam, że od 1 stycznia 2019 r. wchodzą w życie zmiany do Kodeksu Pracy dotyczące min. przechowywania dokumentów pracowniczych i zasadach wypłaty wynagrodzenia za pracę.

Domyślną formą nie będzie już wypłata wynagrodzenia w gotówce, ale wypłata pensji na konto (art. 86 & 3KP). Dalsze otrzymywanie wynagrodzenia w gotówce wymagać będzie złożenia przez pracownika odpowiedniego oświadczenia w postaci papierowej/elektronicznej w którym wskaże że chce otrzymywać wynagrodzenie do rąk własnych.

Nowe przepisy wejdą w życie 1 stycznia 2019 r., a pracodawcy będą mieć 21 dni na to, by poinformować swoich pracowników, którzy do tej pory dostawali wynagrodzenie w gotówce, o konieczności podania numeru rachunku płatniczego, na który będzie wypłacane wynagrodzenie za pracę, lub złożenia wniosku dotyczącego dalszej wypłaty wynagrodzenia za pracę do rąk własnych.

Zmiany wprowadza ustawa z 10 stycznia 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizacją (Dz. U. z 2018 r., poz. 357).

Ponadto w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracodawca wraz ze świadectwem pracy wydaje pracownikowi w postaci papierowej lub elektronicznej informację o okresie przechowywania dokumentacji pracowniczej, możliwości odbioru przez pracownika dokumentacji pracowniczej do końca miesiąca kalendarzowego następującego po upływie okresu przechowywania dokumentacji pracowniczej, zniszczeniu dokumentacji pracowniczej w przypadku jej nieodebrania w okresie o którym mowa wart. 94 pkt 9b lub art. 94(5) & 2.

Okres przechowywania dokumentacji pracowniczej wynosi 10 lub 50 lat. Skrócenie okresu przechowywania dokumentacji obejmie wszystkich pracowników zatrudnionych po dniu wejścia w życie ustawy, tj. po dniu 1 stycznia 2019 r. W ich przypadku pracodawcy będą wiec przesyłać do ZUS rozszerzone imienne raporty miesięczne pracowników i zleceniobiorców. Dzięki temu pracownicy nie będą musieli udowadniać przed ZUS historii swojego zatrudnienia i uzyskiwać od byłego pracodawcy np. zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu.

Dla pracowników zatrudnionych w okresie po dniu 31 grudnia 1998 r. a przed dniem 1 stycznia 2019 r. zasadą będzie przechowywanie dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracownika przez okres 50 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy, chyba że pracodawca złoży oświadczenie o zamiarze przekazania za wszystkich zatrudnionych w tym okresie pracowników i zleceniobiorców raportów informacyjnych oraz raporty te faktycznie złoży. Pracodawca będzie więc mógł również skrócić do 10 lat okres przechowywania dokumentacji obecnych lub byłych pracowników, którzy zostali zatrudnieni po 1998 r. a przed 1 stycznia 2019 r., jeśli złoży w ZUS raport informacyjny, w którym znajdą się informacje niezbędne do wyliczenia emerytury lub renty danego pracownika. Nie musi tego robić.

Za pracownika zatrudnionego przed dniem 1 stycznia 1999 r. pracodawca nie będzie mógł złożyć raportu informacyjnego, w związku z czym okres przechowywania dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracownika będzie wynosił 50 lat od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy.

Zmiany zostały ogłoszone w Dz.U. z 13.02.2018 r. poz. 357 (ustawa z 10.01.2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizację).

LIMITY PODATKOWE NA 2019 ROK

Średni kurs euro ustalany przez NBP na pierwszy roboczy dzień października pozwala obliczyć wysokość kilku ważnych wskaźników podatkowych na kolejny rok. Zmianie ulegną limity określające małego podatnika PIT i VAT, kwotę amortyzacji jednorazowej de minimis oraz limit stosowania ryczałtu ewidencjonowanego w 2019 roku, a także wskaźniki przyjęte dla celów rachunkowości. Kurs średni NBP z 1 października 2018 r. wyniósł 4,2795 zł.

Jednorazowa amortyzacja do 50 tys. euro rocznie - podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przeliczenia na złote kwoty limitu dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, w zaokrągleniu do 1.000 zł tj. amortyzacja 50’000 euro wynosi 214.000 zł

Mały podatnik PIT i VAT - o statusie małego podatnika decyduje niewielki obrót roczny. Podatnik, którego obrót pozwala na kwalifikację do tej grupy, może skorzystać z kasowej metody rozliczenia VAT. Polega ona co do zasady na odprowadzaniu VAT po uzyskaniu zapłaty od kontrahenta oraz na odliczaniu VAT od zakupów po dokonaniu faktycznej za nie zapłaty. Może korzystać z amortyzacji jednorazowej do 50'000 euro rocznie, korzystać z tzw. kredytu podatkowego (PIT) przy rozpoczęciu działalności.

Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł. Mały podatnik 1.200.000 zł tj. 5.135.000 zł. Natomiast mały podatnik pośrednik 45.000 euro tj. 193.000 zł

Uwaga: Pod koniec września Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym. Zapisano w nim, że próg dla małego podatnika ma być podniesiony z obecnego 1,2 mln euro do 2 mln euro.

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych - tę formę opodatkowania przychodów mogą stosować podatnicy których przychody w poprzednim roku nie przekroczyły 250 tys. euro (oczywiście poza rodzajami działalności wyłączonych z ryczałtu określonych w ustawie) . Limit ten na 2019 r. wynosi . 1.069.875 zł.

Kwoty wyrażone w euro przelicza się na walutę polską według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy. Nie dokonuje się w tym przypadku zaokrągleń.

Pełna i uproszczona rachunkowość – w roku 2019 po raz czwarty do ustalenia limitów dla celów pełnej lub uproszczonej rachunkowości, a także celem uproszczeń jako jednostki małe lub mikro, stosuje się kurs euro z pierwszego dnia roboczego października, a nie tak jak to miało miejsce wcześniej - z 30 września. Przypominam, że od 1 stycznia 2017 roku zwiększono ten limit dla pełnej rachunkowości z 1,2 mln euro do 2 mln euro. Obecnie limit ten wynosi 8.559.000 zł.

OD 1 STYCZNIA SKŁADKA ZUS UZALEŻNIONA OD PRZYCHODÓW DLA MAŁYCH FIRM

Od 1 stycznia 2019 r. będzie można opłacać składki na ubezpieczenia społeczne od podstawy wymiaru, której wysokość zależy od przychodów (ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu obniżenia składek na ubezpieczenia społeczne osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą na mniejszą skalę).

Mała działalność gospodarcza - mały ZUS.

Aby skorzystać w danym roku z ulgi przysługującej „małej działalności gospodarczej”:

należy prowadzić działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) lub innych przepisów szczególnych,
przychód przedsiębiorcy z tytułu działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym, jeśli była prowadzona przez cały rok, nie może przekroczyć 30-krotności kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w grudniu poprzedniego roku (w 2018 r. kwoty 63 000 zł = 30x2100 zł).

Ważne!

Jeśli działalność gospodarcza trwała przez część poprzedniego roku, limit którego nie może przekroczyć przychód z tej działalności jest odpowiednio niższy. Ustala się go przez podzielenie 30-krotności minimalnego wynagrodzenia (w 2018 r. 63.000 zł) przez liczbę dni kalendarzowych poprzedniego roku (w 2018 r. 365 dni) i pomnożenie otrzymanego wyniku przez liczbę dni kalendarzowych prowadzenia działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym (np. 334 dni, gdy działalność była zawieszona na cały marzec 2018 r.). Otrzymany wynik należy zaokrąglić do pełnych groszy w górę, jeśli końcówka jest równa lub wyższa niż 0,5 gr lub w dół, jeśli jest niższa.

Wyłączenia z ulgi dla małej działalności gospodarczej i małego ZUS-u

Nie będzie można skorzystać z małego ZUS, jeśli w poprzednim roku:

działalność gospodarcza prowadzona była krócej niż 60 dni, tj. przedsiębiorca podlegał ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu z tytułu prowadzenia tej działalności krócej niż 60 dni,
przedsiębiorca rozliczał się w formie karty podatkowej i korzystał ze zwolnienia sprzedaży od podatku VAT (to wyłączenie ustawodawca wprowadził z powodu braku możliwości ustalenia przychodu),
przedsiębiorca podlegał ubezpieczeniom społecznym lub ubezpieczeniu zdrowotnemu także z tytułu innej pozarolniczej działalności (np. jako wspólnik spółki jawnej),
przedsiębiorca spełnia warunki do opłacania preferencyjnych składek, tj. składek od zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia,
przedsiębiorca wykonuje czynności na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia pozarolniczej działalności gospodarczej w bieżącym lub w poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Uwaga! Ulga związana z małą działalnością gospodarczą, w związku z koniecznością prowadzenia działalności co najmniej 60 dni w poprzednim roku nie obejmie w 2019 r. działalności rozpoczętej po 2 listopada 2018 r.

Ważne! ZUS na omawianych tu zasadach preferencyjnych, przedsiębiorca może opłacać, jeśli korzystał wcześniej z ulgi na start i/lub preferencji w składkach ZUS dla osób rozpoczynających działalność gospodarczą (składek od zadeklarowanej kwoty nie niższej niż 30% minimalnego wynagrodzenia).

Do kiedy można korzystać z ulgi dla małej działalności gospodarczej - niższe składki na ubezpieczenia społeczne można opłacać maksymalnie przez 36 miesięcy w ciągu ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych prowadzenia działalności gospodarczej.

Ustalanie najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne - najniższą podstawę wymiaru składek ustala się w trzech krokach:

1. Najpierw należy ustalić przeciętny miesięczny przychód z działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym:

- roczny przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym (rppr) należy podzielić przez liczbę dni kalendarzowych (ldk) prowadzenia pozarolniczej działalności i tę kwotę pomnożyć razy 30: rppr/ldk*30

2. Otrzymany wynik należy zaokrąglić do pełnych groszy w górę, jeśli końcówka jest równa lub wyższa niż 0,5 gr lub w dół, jeśli jest niższa.

Następnie należy przemnożyć przeciętny miesięczny przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w poprzednim roku kalendarzowym przez współczynnik, który Prezes ZUS ogłosi w Monitorze Polskim.

Otrzymany wynik zaokrągla się do pełnych groszy w górę, jeśli końcówka jest równa lub wyższa niż 0,5 gr lub w dół, jeśli jest niższa.

3. Otrzymany wynik należy porównać do kwoty 30% minimalnego wynagrodzenia i 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Najniższa podstawa wymiaru składek nie może być bowiem niższa niż 30% minimalnego wynagrodzenia za pracę w danym roku i nie może przekraczać kwoty 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego ustalonej na dany rok. Dlatego, jeśli ustalona najniższa podstawa wymiaru składek jest niższa od 30% minimalnego wynagrodzenia, obowiązującą najniższą podstawą wymiaru składek jest kwota równa 30% minimalnego wynagrodzenia.

Kwoty od jakiej należy opłacać składki na ubezpieczenia społeczne - w okresie korzystania z ulgi na małą działalność gospodarczą, w poszczególnych miesiącach przedsiębiorca może opłacać składki na ubezpieczenia od najniższej podstawy wymiaru bądź od kwoty wyższej.

Obowiązki związane z korzystaniem z małego ZUS - oprócz obowiązków związanych z podleganiem ubezpieczeniom, które dotyczą także innych płatników składek, jak przekazywanie dokumentów ubezpieczeniowych i opłacanie składek, przedsiębiorcy korzystający z ulgi będą mieli również inne obowiązki.

Należą do nich:

obowiązek przekazania w deklaracji rozliczeniowej bądź w imiennym raporcie miesięcznym informacji o rocznym przychodzie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej oraz o najniższej podstawie wymiaru składek,
obowiązek przedstawienia na żądanie ZUS dokumentów potwierdzających wysokość rocznego przychodu z tytułu wykonywania działalności gospodarczej za poprzedni rok kalendarzowy w terminie 14 dni kalendarzowych od dnia doręczenia wezwania. Jeśli ten obowiązek nie zostanie wypełniony, ZUS ustali za wszystkie miesiące danego roku podstawę wymiaru składek w wysokości 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego.

Możliwość rezygnacji z ulgi - można zrezygnować z uprawnienia do ustalania najniższej podstawy wymiaru składek w zależności od wysokości przychodu - w każdym czasie, a więc także od dnia nabycia do niego prawa.

Rezygnacja oznacza, że za miesiąc, w którym przedsiębiorca zrezygnuje z ulgi oraz pozostałe miesiące kalendarzowe do końca danego roku kalendarzowego, należy opłacać składki na ubezpieczenia społeczne od zadeklarowanej kwoty, nie niższej niż 60% prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego (czyli na zasadach ogólnych przewidzianych dla pozostałych przedsiębiorców).

Ustalanie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne - zmiany obowiązujące od 1 stycznia 2019 r. nie dotyczą podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne. Te składki należy opłacać od zadeklarowanej kwoty, nie niższej niż 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w czwartym kwartale roku poprzedniego, włącznie z wypłatami z zysku.

PODATEK SOLIDARNOŚCIOWY

Ustawą z dnia 23.10.2018 r. o Solidarnościowym Funduszu Wsparcia Osób Niepełnosprawnych wprowadzono przepis o podatku solidarnościowym.

Osoby fizyczne są obowiązane do zapłaty daniny solidarnościowej w wysokości 4% podstawy obliczenia tej daniny. Podstawą obliczenia ww. podatku stanowi nadwyżka ponad 1.000.000 zł sumy wszystkich dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu po pomniejszeniu o kwoty składki ZUS.

Sumowane będą dochody z pracy na etacie, umowie cywilnoprawnej, kontrakcie menadżerskim, inwestycji giełdowych czy działalności gospodarczej. Nowa danina nie obejmuje jednak wszystkich dochodów. Przy obliczaniu nie bierze się pod uwagę dywidend, odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym, odsetek i dyskonta od papierów wartościowych, a więc wszystkich dochodów wymienionych w art. 30a ustawy o PIT, które są obciążone 19-proc. ryczałtem.

Podatek ten będzie obliczany w odrębnym zeznaniu rocznym i wpłacany do urzędu skarbowego w terminie do dnia 30 kwietnia roku kalendarzowego. Podatek po raz pierwszy będzie płacony w terminie do dnia 30.04.2020 r.

PRACOWNICZY PROGRAM KAPITAŁOWY

Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o Pracowniczych Planach Kapitałowych, które zmieniają dotychczasowy system emerytalny. Ustawa o PPK ma wejść w życie od 1 stycznia 2019 roku, z półrocznym okresem vacatio legis.

Ustawa o PPK zakłada utworzenie prywatnego, dobrowolnego systemu gromadzenia oszczędności emerytalnych. W program ma być zaangażowane państwo, pracodawcy i pracownicy. Dotyczy osób, które są zatrudnione na podstawie umowy o pracę.

Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK- pracownika - może wynosić od 2 do 4 proc. wynagrodzenia. Z kolei pracodawca dopłacałby składkę od 1,5 proc. do 4 proc. wynagrodzenia. W efekcie maksymalna wpłata na PPK w przypadku jednego pracownika mogłaby wynosić 8 proc.

Pieniądze zgromadzone w PPK będą prywatną własnością uczestników. W systemie uczestniczyć będą solidarnie trzy strony: pracownik, pracodawca i państwo. Jeżeli pracownik zdecyduje się odkładać co najmniej 2 proc. swojego wynagrodzenia brutto (maksymalnie 4 proc.), to drugie tyle otrzyma jako dopłatę od pracodawcy i państwa.

PPK - warunki wpłat i wypłat, kogo obejmie system

Pracownicy będą mieli możliwość wystąpienia z PPK w dowolnym momencie lub pozyskania części zebranych funduszy np. w przypadku poważnej choroby, lub na cele mieszkaniowe.

Do PPK zostaną zapisani wszyscy pracujący Polacy w wieku od 19 do 55 lat. Z PPK można zrezygnować w dowolnym momencie.

Osoby zarabiające poniżej pensji minimalnej będą wpłacać 0,5 proc. pensji zamiast 2 proc., bez utraty dopłat po stronie pracodawcy i państwa.

Gdy ktoś osiągnie 60. rok życia, będzie mógł wypłacić zgromadzone środki jednorazowo, choć wtedy 75 proc. z nich będzie opodatkowane. Jeżeli kwota ta będzie wypłacana w miesięcznych ratach przez 10 lat, nie będzie opodatkowana.

Pieniądze te miałyby być potem inwestowane przez specjalnie powołane do tego instytucje, które powstaną w ramach Towarzystw Funduszy Inwestycyjnych, zakładów ubezpieczeń oraz Powszechnych Towarzystw Emerytalnych.

Największe firmy, zatrudniające powyżej 250 osób, zaczną stosować przepisy ustawy od 1 lipca 2019 r. Podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób - od 1 stycznia 2020 r., a firmy zatrudniające co najmniej 20 osób - od 1 lipca 2020 r. Pozostałe podmioty będą musiały stosować ustawę od 1 stycznia 2021 r. Ten ostatni termin obowiązuje też podmioty należące do sektora finansów publicznych.

OD 25 LISTOPADA 2018 R. NOWE ZWOLNIENIE Z PODATKU OD SPADKÓW I DAROWIZN

25 listopada 2018 r. weszła w życie ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej. Ustawa wprowadza wiele zmian w obowiązujących przepisach, w tym między innymi w ustawie o podatku od spadków i darowizn. Pojawia się tam nowe zwolnienie, dotyczące nabycia własności przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub udziału w nim w drodze dziedziczenia lub zapisu windykacyjnego. Zwolnienie to umożliwi dziedziczenie bez podatku przedsiębiorstwa osoby fizycznej spoza kręgu najbliższych osób (do tej pory ze zwolnienia mogły korzystać wyłącznie osoby wskazane w specjalnej grupie najbliższych krewnych i spowinowaconych).

Zwolnienie od podatku będzie przysługiwało, jeżeli nabywca :

zgłosi nabycie własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6. miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu, które stwierdza nabycie spadku, zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego oraz
będzie prowadzić to przedsiębiorstwo przez okres co najmniej 2 lat od dnia jego nabycia.

Otrzymanie przedsiębiorstwa w spadku będzie zgłaszało się na formularzu zgłoszenia o nabyciu własności przedsiębiorstwa SD-ZP (lub z załącznikiem SD-ZP/A).

Uwaga! - dla osób najbliższych w dalszym ciągu obowiązuje zwolnienie, dla stosowania którego nie jest konieczne spełnienie warunku prowadzenia firmy przez dwa lata - po zgłoszeniu nabycia na formularzu SD-Z2.

Więcej niż jeden właściciel przedsiębiorstwa

Jeżeli przedsiębiorstwo nabędzie więcej niż jedna osoba, zwolnienie będzie przysługiwało tym nabywcom, którzy będą je prowadzić przez co najmniej 2 lata od dnia jego nabycia. Dwuletni okres prowadzenia przedsiębiorstwa uważa się za zachowany także w przypadku, gdy przedsiębiorstwo zostało w całości wniesione jako wkład do spółki, a objęte w zamian udziały lub akcje nie zostaną zbyte przed upływem 2 lat od dnia nabycia własności przedsiębiorstwa lub udziału w nim.

Długi i ciężary związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, obciążające to przedsiębiorstwo, nie będą mogły zostać odliczone od wartości pozostałych rzeczy lub praw majątkowych, które stanowią przedmiot spadku.

Istotna data otwarcia spadku

Dla możliwości zastosowania zwolnienia istotna będzie data otwarcia spadku, która tożsama jest z datą śmierci spadkodawcy. Zwolnienie dotyczy bowiem nabyć od 25 listopada 2018 r., czyli przypadków, gdy śmierć przedsiębiorcy nastąpiła tego dnia lub później.

EXIT TAX UCHWALONY BEZ POPRAWEK SENACKICH

Sejm przyjął ustawę nakładającą nowy podatek - nazwany exit tax. Jest to podatek od przeniesienia aktywów zagranicę, co wymagało zmian w ustawie o PIT, CIT, a także Ordynacji podatkowej.

Istotą przepisów o exit tax jest opodatkowanie nierealizowanych jeszcze zysków kapitałowych, w związku z przeniesieniem przez podatnika, do innego państwa aktywów, w tym wchodzących. Wprowadzenie podatku od wyjścia zakłada Dyrektywa Rady UE 2016/1164 z 12 lipca 2016 r. ustanawiająca przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania tzw. dyrektywa ATAD.

Fiskus chce opodatkować swoje utracone korzyści

Podatnik będzie zobowiązany uiścić dodatkowy podatek, gdy:

przenosi aktywa ze swojej siedziby głównej do stałego zakładu w innym państwie członkowskim lub państwie trzecim,
przenosi aktywa ze swojego stałego zakładu w państwie członkowskim do swojej siedziby głównej lub innego zakładu w państwie członkowskim lub państwie trzecim,
przenosi rezydencję podatkową do innego państwa UE lub państwa trzeciego (poza aktywami, które pozostają w związku ze stałym zakładem w pierwszym państwie),
przenosi działalność gospodarczą prowadzoną przez swój zakład z jednego państwa UE do innego lub państwa trzeciego (o ile państwo stałego zakładu nie ma prawa do opodatkowania transferowanych aktywów).

Podatek z od niezrealizowanych zysków ze swej istoty nie dotyczy zatem każdego przeniesienia aktywów, a jedynie takiego, z którym wiąże się utrata przez dane państwo prawa do opodatkowania dochodu efektywnie wygenerowanego przed przeniesieniem.

Według autorów projektu chodzi zatem o przypadki utraty przez dotychczasowe państwo siedziby podatnika bądź miejsca prowadzenia działalności (Polskę) prawa do opodatkowania dochodów, które zostały faktycznie wypracowane w okresie, w którym dany podatnik (składnik aktywów) podlegał jurysdykcji podatkowej tego państwa.

Podatek od wyjścia nie będzie pobierany, gdy aktywa wskazane w dyrektywie ATAD powrócą do kraju macierzystego w terminie 12 miesięcy. Chodzi tu o aktywa przekazane na poczet finansowania papierów wartościowych, zabezpieczenia roszczeń i regulowania spraw korporacyjnych.

Dyrektywa wymaga wprowadzenie podatku do końca 2019 r. Omawiana nowelizacja przewiduje natomiast, że w Polsce podatek od wyjścia zacznie obowiązywać już od początku przyszłego roku.

Podatników PIT obowiązywać będą dwie stawki – 3 proc. podstawy opodatkowania (gdy nie ustala się wartości podatkowej składnika majątku) i stawka 19 proc. w pozostałych sytuacjach. W przypadku podatników CIT stawka podatku wyniesie 19 proc. podstawy opodatkowania. Podstawę opodatkowania podatkiem od dochodów z niezrealizowanych zysków stanowić ma suma dochodów z niezrealizowanych zysków ustalonych dla poszczególnych składników majątku. Z kolei dochód z niezrealizowanych zysków stanowić ma nadwyżka wartości rynkowej przenoszonego składnika majątku, w tym wynikającego ze zmiany rezydencji podatkowej, ustalanej na dzień jego przeniesienia ponad jego wartość podatkową. Przyjęta ustawa zakłada także, że podatek nie będzie pobierany, jeśli wartość przenoszonego środka trwałego będzie niższa niż 4 mln zł.

Opracowała:

Maria Mołodzińska